Sleutelen aan je loopstijl: de voors en tegens

Je staat bij het bankje in het park te wachten op je loopmaatje voor een duo-training. Hardloper na hardloper drentelt voorbij. Dan zie je haar in de verte. Die karakteristieke loopstijl met enorme passen en fikse haklanding herken je uit duizenden. Laat je vallen dat ze misschien beter haar pasfrequentie iets kan verhogen? Maar waarom eigenlijk? Ze loopt als een raket en heeft bijna nooit blessures.

Moet je de manier waarop iemand hardloopt eigenlijk wel proberen te veranderen?

Het is één van de meest bediscussieerde vragen in de loopwereld, zoals de Britse fysiotherapeut Tom Goom aankaart op RunningPhysio. Op deze website deelt hij zijn visie op blessurepreventie en daar betrekt hij altijd de wetenschappelijke literatuur bij. My kind of man.

In dit filmpje laat Tom zijn licht schijnen op de techniekkwestie:

Zijn bespreking heb ik hieronder kort samengevat.

Argumenten om niet te sleutelen aan loopstijl: 

1. Hardlopers kiezen automatisch de stijl die het best bij hun lichaam past
2. Door anders te lopen kan je de belasting op het ene deel van je been verminderen, maar die belasting duikt vaak op een andere plek weer op. Je verschuift het probleem, bijvoorbeeld van knie naar kuit.
3. Er is beperkt bewijs dat techniekaanpassing geblesseerde lopers echt helpt

Argumenten die pleiten vóór techniektraining:

1. Anders gaan lopen kan de belasting op bepaalde weefsels verminderen
2. Subtiele veranderingen, zoals een iets hogere pasfrequentie, zijn makkelijk toe te passen en kunnen een verschil maken, voor zowel pijntjes als energiezuinigheid 
3. Wil je veranderen hoe iemand loopt, dan helpt het om instructies te geven tijdens het lopen. Met alleen krachtoefeningen verander je niks aan loopstijl.

Mijn eigen loopstijl heeft de afgelopen jaren een aardige transformatie ondergaan. Een leger aan fysiotherapeuten heeft er gezamenlijk voor gezorgd dat ik van een hak- naar voorvoetlanding switchte, nu meer stappen zet per minuut, en mijn hak hoger opzwaai naar achteren. En o ja, mijn catwalkloopje (waarbij je de ene voet voor de ander zet op een denkbeeldige rechte lijn) ging eraan. 

Ik ben geneigd te zeggen dat een subtiele verandering, zoals de pasfrequentie iets opvoeren, inderdaad kan helpen. In elk geval ben ik er minder springerig door gaan lopen. Wel zo zuinig.