Door 
Deze week verscheen er een artikel in De Volkskrant over de perfecte hardloopschoen, die vooral lekker moet zitten. De auteur interviewde mij (en professioneel marathonloper Miranda Boonstra), aangezien ik in mijn boek Alles wat je wilt weten over hardlopen de wetenschap achter hardloopschoenen in relatie tot blessures bekeek.
Het artikel maakte nogal wat reacties los op sociale media. En dan vooral over de opmerking dat ik ook loopschoenen van Scapino heb. Een heerlijk nuchtere kijk op de gehypte schoenenheisa, vonden sommigen. Absurd, vonden anderen ‘want goede schoenen zijn superbelangrijk!’ Klopt. Daar ben ik het helemaal mee eens. De vraag is alleen: wat is ‘goed’?
Vroeger was een loopschoen uitkiezen simpel. Had je voeten die wat naar binnen zakten bij elke stap? Dan kreeg je anti-pronatie schoenen om dat te voorkomen. Zou blessures schelen. Pas later volgde onderzoek naar de praktijk om schoenen te matchen aan voettype. Tja…daar is dus nooit iets spannends uit gekomen. Sterker nog: een duidelijk verband tussen overproneren en blessures vind je in de literatuur niet terug.
Er is één studie waarin overpronerende lopers minder blessures kregen op schoenen met motion control. Daartegenover staan meerdere andere onderzoeken die zoiets niet vonden. Zoals deze Deense studie, waarin overproneerders op neutrale schoenen liepen. Maakte niks uit voor het blessurerisico.
Schoenen voorschrijven gaat tegenwoordig meer op basis van wat lekker zit. Een ‘goede’ schoen is dus een schoen die lekker loopt. Die omslag merk je in de praktijk: vijftien jaar terug kreeg ik nog anti-pronatie schoenen geadviseerd, omdat m’n voeten op het filmpje in de winkel te ver doorzakten. Nu is zo’n filmpje echt niet standaard meer als je nieuwe schoenen komt kopen.
Even over die Scapino-schoenen. Ja, die heb ik. De Nike Downshifter, een wat ouder model, nog steeds te koop in de Nike webshop, maar ze liggen dus ook bij de Scapino. Moet je altijd het nieuwste van het nieuwste materiaal hebben om jezelf serieus te nemen als hardloper? Schoenfabrikanten brengen meerdere keren per jaar nieuwe modellen uit, die altijd weer beter en revolutionairder zijn dan de vorige. Zo blijf je bezig.
Eerlijk is eerlijk, tegenwoordig koop ik mijn schoenen altijd bij de hardloopspeciaalzaak, vanwege de service, de ruime keus en de expertise van de verkopers. Als ik zeg dat ik op zoek ben naar lichte schoenen (qua gewicht) met niet teveel hoogteverschil in de zool van hiel naar teen (heel drop) dan hoppa! Trekken ze die zo uit het rek. Drie verschillende paren, zodat ik goed kan vergelijken.
Zodra ik ze aantrek voel ik het vaak al: deze zitten lekker. Deze zijn ‘goed’. Of juist niet. Dat gevoel wordt bevestigd als ik er een stukje op ga rennen. Op schoenen die niet zo lekker zitten, maak ik doorgaans nogal wat lawaai. Flop, flop, flop. Soms is een schoen te breed, of glipt m’n hak eruit. Die zijn niet ‘goed’. Voor mij dan.
Het verbaast me soms wat mensen allemaal ophangen aan hun loopschoenen. Een pijntje? Snel, nieuwe schoenen halen! Een trainingsschema met een goed evenwicht tussen inspanning en herstel is in mijn ogen veel belangrijker om pijnvrij te blijven dan de schoenen die je draagt. Daar sloot Miranda Boonstra, die bewegingswetenschapper is, zich in De Volkskrant bij aan. Fjiew…gelukkig 🙂
Reageer